Kiedy świat się zatrzymuje – o podnoszeniu się po stracie ukochanej osoby…

NIE MA SLOW, KTORE NAPRAWDE ODDALYBY PUSTKE, JAKA ZOSTAJE PO KIMS, KOGO KOCHALISMY CALYM SERCEM.

KIEDY TRACIMY BLISKA OSOBE – PARTNERA, PRZYJACIELA, CZLONKA RODZINY –

COS W NAS CICHNIE.

SWIAT NIE WYDAJE SIE JUZ TYM SAMYM MIEJSCEM.

CZAS PLYNIE DALEJ,

LUDZIE SMIEJA SIE NA ULICACH, AUTOBUSY PRZYJEZDZAJA I ODJEZDZAJA JAK ZAWSZE,

A TY STOISZ W MIEJSCU, ZASTANAWIAJAC SIE,

JAK DALEJ ZYC Z TA PUSTKA.

ALE TEN WPIS NIE JEST O ROZPACZY.

JEST O POWOLNYM WSTAWANIU.

O PIERWSZYM ODDECHU BEZ LEZ.O KUBKU HERBATY, KTORY ZNOW SMAKUJE.

O PROMIENIU SLONCA, KTORY PRZEZ MOMENT WYDAJE SIE CIEPLY, NIE OBOJETNY.

STRATA NIE MIJA.

TO MY SIE ZMIENIAMY.

NA POCZATKU NIE MA NIC POZA BOLEM.

ALE Z CZASEM UCZYMY SIE NOSIC TEN CIEZAR.

ZACZYNAMY ROZUMIEC, ZE TO NIE ZAPOMNIENIE LECZY, ALE PAMIEC – INNA, CICHSZA, MNIEJ BOLESNA.

WSPOMNIENIA, KTORE NAJPIERW ROZDZIERAJA, POZNIEJ OTULAJA.

USMIECHASZ SIE DO ZDJECIA, PRZYPOMINASZ SOBIE GLOS I JUZ NIE PLACZESZ –

TYLKO TESKNISZ.

I TO JEST W PORZADKU.

KAZDY MA SWOJ CZAS. NIE POROWNUJ. NIE SPIESZ SIE.

PODNOSZENIE SIE PO STRACIE NIE MA HARMONOGRAMU.

MOZESZ POTRZEBOWAC TYGODNI, MIESIECY, A MOZE LAT.

I NIE JESTES NIKOMU WINIEN TEMPA SWOJEGO ZALU.

ZAL0BA TO MILOSC, KTORA NIE MA JUZ GDZIE POJSC – ALE ONA WCIAZ TAM JEST.

A TY NADAL JESTES.

I TO WYSTARCZY.

MALE KROKI TO TEZ KROKI.

DZIS MOZE TYLKO WSTANIESZ Z LOZKA.JUTRO MOZE WYJDZIESZ NA SPACER.

ZA TYDZIEN USMIECHNIESZ SIE DO KOGOS NIEZNAJOMEGO.

NIE CZEKAJ NA "POWROT DO NORMALNOSCI" – BO ONA JUZ NIE WROCI.ALE PRZYJDZIE NOWA CODZIENNOSC.

INNA, NIE GORSZA.I BEDZIE W NIEJ MIEJSCE NA RADOSC, NA MILOSC, NA CIEBIE – ODRODZONEGO.

JESLI PRZECHODZISZ PRZEZ STRATE – JESTES WAZNY.

TWOJ BOL MA ZNACZENIE.I NIE JESTES SAM.

PISZE TO, BO WIEM, JAK TO JEST.

I WIERZE, ZE Z KAZDA LZA, Z KAZDYM ODDECHEM, Z KAZDA MYSLA,

UCZYMY SIE ZYC DALEJ – NIE BEZ NICH,

ALE Z NIMI W SOBIE.

Z szacunkiem do tych co odeszli.

Bez podpisu i dobrych zyczen - po prostu cisza………..