Pieknie niewystarczajaca ….

Za gruba.

Za chuda.

Za glosna.

Zle wlosy.

Zle ciuchy.

Zle rece.

Brzydki chod.

Wszystko nie tak.

Ile razy slyszymy to od innych?

Ile razy ktos probuje nas "naprawic", jakbysmy byli do zlozenia wedlug cudzego schematu?

Kiedy ktos wchodzi w nasze zycie, to przeciez zaproszenie.

Do wspolnej drogi, do wymiany swiatow, do poznawania sie i uczenia siebie nawzajem.

Ale zbyt czesto to zaproszenie zamienia sie w projekt przebudowy.

Bo ludzie, zamiast przyjac nas takimi, jacy jestesmy, probuja nas wciskac w ramki swoich oczekiwan.

Nie wchodza do naszego swiata z ciekawoscia – wchodza z mlotkiem i miarka.

Brakuje nam akceptacji.

Brakuje zgody na innosc.

A przeciez wspolne zycie to nie dominacja jednego nad drugim – to wspolne poszerzanie horyzontow, kompromisy, czulosc wobec tego, co nieznane i trudne.

Ale zawsze jest jakies ALE

."Ale gdybys tylko byla troche inna..."

"Ale gdybys mowil ciszej..."

"Ale gdybys nosila inne ubrania..."

I tak w kolko.

Moze wiec lepiej zyczyc sobie ludzi, ktorych pokochamy nie Pomimo ich wad, ale Wlasnie dzieki nim.

Ludzi, ktorych nie trzeba zmieniac, dopasowywac, ani ulepszac.

Bo prawdziwa milosc nie wybiera.

Nie analizuje.

Nie warunkuje.

Ona po prostu jest.

I tego wlasnie Wam zycze:

Milosci, ktora nie potrzebuje instrukcji obslugi.

Ludzi, ktorych bedziecie kochac nie za to, jacy sa idealni, ale wlasnie za to, ze sa autentyczni.

Bo najlatwiej kochac za zalety.

Ale najpiekniej – za nic.

LLWSKA ❤️ z tym tylko swoim kawalkiem wlasnego nieba i z wszystkimi swoimi Ale . A raczej bez nich.